Ving Tsun Kung Fu Amersfoort
Geschiedenis Ving Tsun Kung Fu
Ip Man Wong Shun Leung Philipp Bayer
Ip Man
Grootmeester Yip Man is een belangrijk persoon in de geschiedenis van Ving Tsun Kung Fu. Hij heeft zich gedurende zijn gehele leven als een waar kampioen en voorvechter van het Wing Chun Kung Fu opgeworpen. Hij was degene die verantwoordelijk mag worden gehouden voor de voortgang van het Wing Chun Kung Fu tot het uitmuntende hedendaagse niveau. Over de gehele wereld blijven beoefenaren van het Wing Chun Kung Fu artikelen publiceren over zijn leven en over datgene wat hij bewerkstelligd heeft.
Yip Man werd geboren op 14 oktober 1893 tijdens de Ching Dynasty (Kand Shoui – 5 september volgens de Chinese kalender) in de stad Fut Shan in de Kwong Tung provincie, dat destijds viel onder het provinciaal bestuur van Lam Hoi. Daarom wordt vaak verwezen naar Lam Hoi in Kwong Tung als de geboorteplaats van Yip Man. Zijn ouders waren Yip Oi Dor en Ng Shui. Zijn vader kwam uit een gezin van vier personen. Een van zijn broers werd Gei Gak genoemd (grootmeester Yip Man werd oorspronkelijk Gei Man genoemd). De naam van zijn zuster was Wan Mei (Sik Chung)
Yip man is geboren in oktober 1893 en overleden in december 1972 op de leeftijd van 79 jaar.
Er zijn een aantal verfilmingen gemaakt zie IPman
Wong Shun Leung
Wong Shun Leung (WSL), geboren op 8 mei 1935, als oudste zoon van een Kantonese geneesheer. De thans als geneesheer en herbalist be-kendstaande man was al sinds zijn jongste jaren gefacineerd van vechten.
Omdat WSL zijn vader bekend was in de plaatselijke Kung-Fu scene kreeg WSL de gelegenheid diverse vechtstijlen te bekij-ken en beoefenen. Al vroeg begon WSL zich te interesseren voor de daken van flats en parkeerterreinen, daar werden de bendeoorlogen en persoonlijke geschillen uitgevochten. Wong leerde al vroeg de aldaar geldende wet kennen: “Sla eerst en vraag later !”. WSL kreeg contact met leerlingen van verschillende vechtstijlen, die hem tot een Kung-fu studie motiveerden.
WSL begon met Tai-Chi Chuan, maar al snel werd hij geconfronteerd met het westerse boksen. In dit boksen zag WSL een goede praktische toepassingen en begon dit te trainen. Toen WSL zijn toenmalig boksleraar bij vergissing te hard trof, raakte deze geïrriteerd en viel deze hem aan. Wong, uit zijn mond en neus bloedend, is het gelukt om zijn leraar in een hoek te dringen en hem K.O. te slaan. Hierdoor verloor WSL het respect voor zijn leraar en stopte met boksen.
Ving Tsun Kung-Fu was in deze tijd nauwelijks bekend en Yip Man was de enige leraar met naam. WSL bezocht op zijn 17e de school van Yip Man. Wong observeerde de leerlingen bij de chi sau training. Deze bewegingen leken hem in vergelijking met zijn bokservaringen, zeer onpraktisch en innerlijk lachte hij het VT uit. Al snel werd hij door een leerling tot een gevecht uitgedaagd. Al na enige seconden lag Wong zijn tegenstander op de grond.
Yip Man vroeg hem ietwat onthutst, of Wong tegen een van zijn oudere leerlingen wilde vechten. Wong nam de uitdaging aan en had wederom geen probleem het gevecht te winnen. Yip man zag dit als een uitdaging en vocht nu zelf tegen WSL. Wong herinnerde zich de gebeurtenis met zijn boksleraar en dacht dat hij het tegen de 59-jarige Yip Man makkelijk zou hebben. Met veel voetenwerk en snelle bewegingen wilde hij hem vermoeien.
Yip Man echter was zeer tactisch en manoeuvreerde Wong in een hoek. Toen deze een trap wilde maken, werd hij door Yip Man uit evenwicht gebracht. WSL viel tegen een muur en Yip Man overbrugde de afstand snel en maakte met enige slagen duidelijk, dat als hij het gewild had, Wong zwaar had kunnen verwonden. De lichaamcontrole en snelheid van Yip Man verrasten Wong volledig en hij wist dat hij zijn meester gevonden had. De volgende dag vocht Wong opnieuw, ditmaal tegen Yip Bo Ching, een van de beste leerlingen van Yip Man. Yip Bo Ching won met gemak. Dit overtuigde Wong volledig en hij werd een officiële leerling van Yip Man. De toendertijd 60 jarige Yip Man observeerde de zeer hard trainende en ambi-tieuze Wong. Hij vertelde zijn oudste leerling, Leung Sheung, dat hij ervan overtuigd was dat zijn VT, Wong na een jaar bekend zou maken in Hong Kong. Yip Man vergiste zich, het duurde geen jaar, maar slechts 3 maanden. WSL woog toendertijd slechts 53 kilo. Hij nam elke uitdaging aan en kwam steeds als winnaar uit de strijd. Tussen zijn 18e en 19e jaar vocht Wong meer dan 60 gevechten. Wong wekte bij sommigen afgunst op en zo kwam het dat er mensen betaald werden om tegen hem te vechten. WSL had bereikt dat VT het onderwerp van gesprek werd in Hong Kong. Eindelijk was er een stijl die werkelijk succesvol was!
Wong Shun Leung is overleden op 28 januari 1997 ten gevolge van een beroerte. Een schok voor iedereen die hem heeft gekend. Hij was altijd erg openhartig. Zijn lesmethoden leken autoritair en traditioneel, maar hij was altijd bereid om zijn leerlingen te adviseren en hun vragen te beantwoorden. Ook gaf hij les, in tegenstelling tot Yip Man aan niet-Chinezen. WSL was een schoolvoorbeeld van een mens, die tot zijn kunst verworden is. Hij begon als een talentvolle vechter en bestudeerde de fysieke en psychische aspecten van het VT en hij werd een met het VT Hij was een man die naar gelang de situatie een zachte of harde stem gebruikte. Hij kende zijn grenzen en daardoor ook de grenzen van anderen. Hij werkte rustig, ontspannen en in zijn doen of laten; onverstoorbaar. Zijn praktische levenswijze kun je vergelijken met een zwaard; niet gevaarlijk, tot men het vlijmscherpe lemmet voelt.
Lees het persoonlijke artikel van Wong Shun Leun
Philipp Bayer
Zoals velen voelde ik mij al op jonge leeftijd aangetrokken tot vechtsporten. De theorieën en gevechtstrainingen,die bij deze uit het verre oosten komende vechtkunsten horen, waren voor mij en voor vele anderen van mijn generatie meer dan filosofisch.
De belangrijkste redenen waren de mogelijkheden even af te stappen van de natuurlijke gewoonten en gedragingen van onze eigen cultuur. Maar ook nieuwe perspectieven en mogelijkheden voor persoonlijke ontwikkeling. De enige vechtsporten waren ruwweg genomen, de vechtsporten uit Korea en Japan. Met grote nieuwsgierigheid ben ik dan ook het Shotokan-Karate gaan beoefenen van 1970 tot 1976. Daarna ging al mijn aandacht naar Taekwondo tot 1979.
Toen de eerste vertegenwoordigers van het Ving Tsun, op het Duitse vechtsport toneel verschenen, maakte dat een geweldige indruk op me. Hetzelfde effect als de eerder genoemde introductie van de Japanse en Koreaanse vechtsporten eerder in die tijd. In vele demonstraties en overwicht in vele confrontaties en uitdagingen, zette deze origineel Chinese school zijn voetstappen in de aarde. In een korte periode verkreeg het dan ook een waardige positie tussen de al eerder gevestigde Japanse en Koreaanse scholen. Het effect van deze zachte maar intelligente boksstijl op de al bestaande instelling van vechtsportbeoefenaars was al even spectaculair. Voor velen van mijn generatie was dit een nieuw begin. Mijn eerste kennismaking met het Ving Tsun was alleen op basis van wat initiële informatie die verkrijgbaar was over dit Chinese familie systeem. Het leek op wat ik altijd associeerde het Chinees boksen. Zonder enige twijfel sloot ik mij aan in 1979 (en tot 1981), bij de op dat ogenblik enige vertegenwoordigers van deze beroemde familiestijl in Duitsland. Dit met de bedoeling meer over deze methode te weten te kunnen komen en om het uiteindelijk zo goed mogelijk te leren.
Een serieus ongeluk met als gevolg het verlies van mijn gehele linkerhand, leidde tot dramatische toestanden in mijn leven, maar ook in de initiële fase van mijn Ving Tsun carrière. Na lange discussies gevoerd te hebben met mijn leraren en trainers, werd mij het gevoel aangemeten dat in het licht van mijn handicap en de bijbehorende problemen, dit onoplosbare moeilijkheden met zich mee zou brengen in mijn Ving Tsun. Dit zou alle mogelijke verdere training uitsluiten. Tijdens deze periode zat ik met het gevoel dat er ook geen bereidheid aan hun kant was om te leren omgaan met mijn specifieke handicap. Ondanks mijn grote bereidheid het Ving Tsun te willen leren en succesvol te beheersen. De grote hoeveelheid geld die ik al geïnvesteerd had, bleek vreemd genoeg echter weinig waard te zijn. Voor mezelf had ik besloten het Ving Tsun niet zo makkelijk op te geven. Opgezadeld met deze onmogelijke opdracht, kon ik mijn gevoelens makkelijker een plek geven. Ik zou mijn eigen weg moeten gaan.
Vertrouwende op mijn wilskracht en research, kwam ik uiteindelijk bij de school van mijn sifu en echte Ving Tsun leraar. Sinds ik binnenkwam in zijn school in 1983 had Wong Shun Leung mij geaccepteerd als zijn leerling. Op de traditionele wijze en met alle consequenties van dien. Hij enorm veel aandacht voor mijn Ving Tsun studie en zette zich in als een probleem georiënteerde leraar. In de tijd dat ik bij Wong Shun Leung trainde heb ik veel illusies van mij af gezet. Ook heb ik belangrijke specifieke inzichten in de historie en technieken van het Ving Tsun geleerd. Ik kan zoveel vertellen over deze periode, maar daar is hier gewoon geen ruimte voor.
Ondanks dat wil ik concluderen dat door de nauwe samenwerking met Wong Shun Leung, de logica, directheid en effectiviteit van Ving Tsun mij duidelijk is geworden. Het heeft mij doorzettingsvermogen gegeven, mogelijkheden nieuwe terreinen te verkennen en nieuwe inzichten. Maar ook onthulde het de mogelijkheden die ik nog had ondanks mijn handicap. Dit bracht tevens, ook al is het door een ongeluk, onbereikbare technieken in mijn arsenaal. Als gevolg heeft Ving Tsun ook een mentale benadering in mij doen verweven. De toepassingen en productiviteit heeft mij verrijkt op vele gebieden. In grote mate dankzij mijn sifu. Wong Shun Leung’s bereidheid problemen niet uit de weg te gaan inzake mijn specifieke handicap, maar er serieus mee om te gaan, opende voor mij vele deuren. Onderzoekend, positief en zonder angst. Zoals Ving Tsun zelf…Concluderend wil ik zeggen dat mijn interesse voor Ving Tsun en mijn vriendschap met Wong Shun Leung vele mogelijkheden voor mij creëerden en mij daar mij weer in steunen om anderen te helpen. Een notie dat verdere aanmoediging noodzakelijk is, is daarom ook overbodig.
Ed Blom
Geboren in 1965. In 1982 begonnen met trainen bij de Wing Chun Kung Fu Associatie Nederland. Omdat hij ´iets miste´ in het toenmalige systeem heeft hij tevens Kick-, Thaiboksen en Aikido beoefend. In 1990 begon zijn Wing Chun leraarschap in Alphen aan de Rijn. Sinds 1996 is zijn school in Zoetermeer gevestigd.
In 1994 maakte hij kennis met Wong Shun Leung en Philipp Bayer. Dit maakte zoveel indruk op hem, dat hij in 1995 geheel en consequent naar dit systeem is overgestapt. Effectiviteit, verbetering en logica zijn al die jaren zijn Ving Tsun inspiratie geweest. Radicale verandering van systeem en trainingsmethode was dan ook niet meer dan logisch. Er was nu zeker geen sprake meer dat hij ´iets mist´. Dit Ving Tsun bleek werkelijk een totaalsysteem. Voor hem volgde een jarenlange periode waarbij hij tweewekelijks naar Philipp Bayer afreisde. Ook nu traint hij nog regelmatig bij zijn leraar. In 1996 had hij de kans om tijdens een China en Hong Kong reis met Nederlands drakebootrace kampioen “Dutch Dragons”, Sigung Wong Shun Leung te bezoeken en mee te trainen.
Kung Fu staat volgens Ed Blom voor onbeperkte ontwikkeling, als je er tenminste hard voor wilt werken.
